1988 tarihli, dördüncü metallica albümü. "ve herkes için adalet"...
basçı cliff burton'un 86 daki ölümü dolayısıyla bunalıma giren grubu jason newsted'li kadrosu ile çıkışa geçiren albümdür. albüm dinlendiğinde hemen kulağınıza lars ulrich'in tamtamvari* tonlardaki davulu çalınır. bu tonu sepultura tonuna benzetmişimdir hep.
bu albümün kapağında elinde kılıç ve terazisi ile, gözleri bağlı roma adalet tanrıçası justitia'yı iplere bağlanmış olarak görmekteyiz. bu albümün konseptini hakikatten mükemmel yansıtıyor, adalet yok artık, bazılarının elinde diyor... vatandaşı oldukları ülkeden böyle "demokrasi, adalet" çıkması da ayrıca ironidir zaten. onlar da bu ironiyi kullanmışlar.
neyse albüme dönecek olursak; albüm, kayıt olarak temizlik açısından bence zamanını aşmış, mükemmel harmonik yapılar içeren, sertliği ve hüznü birbiri içerisine geçirmiş, aynı potada eritebilmiş bir şaheserdir. özellikle lars'ın tama'sından çıkan gümbürtüler bir içsel isyanın dışavurumunu mükemmel temsil eder. savaşı eleştirirler, adaletsizliğe sallarlar, henüz 20-25 yaşındaki bu ateşli gençler gerçekten durdurulamazlardır... bunu albümde müthiş bir melodik zenginlik ile verirler.
metallica'nın, tek şarkısı çöp olmayan, baştan sona bir kompozisyon içinde, sanatsal zirveleri diyebileceğim albümü.
aynıları the black albume için de söylenebilir belki ama sonlara doğru gömlek değiştirir gibi tarz değiştiren bir grup söz konusu olmaya başlayınca, şimdi geriye döndüğünüzde diğer tüm albümlerin de farklı tarzlar içinde değerlendirilebileceği çıkıyor ortaya. hele ki justice ve 91. tercih yine de o kadar şart veya önemli değil. and music for all.
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
